Basisbevestigend dragen
Iedereen die voor kinderen zorgt, raakt ze ook aan en elke aanraking brengt een boodschap over met en aan de tastzin. De tastzin is een eigen taal van het lichaam. Het is belangrijk de taal van het lichaam goed te begrijpen en te ‘spreken’. Dit maakt de communicatie met kinderen gemakkelijker.
Voor het pasgeboren kind is de tastzin de eerste en enige taal. We vinden het heel normaal om kinderen aan te raken. Misschien wel zó gewoon dat we er niet meer op letten hoe we dat doen (Mol, 2010).
In onze opvatting is het de basis voor het verdere leven. In dit artikel gaat het over gevoelsmatig verstaan van elkaar. Van het samen dragen voor de geboorte naar het ondersteunend dragen na de geboorte. Het contact die de ouders maken tijdens de zwangerschap met het kind, draagt bij aan de verbinding met het kind direct na de geboorte. “Ik kende je reeds, voordat ik je heb gezien…!” (Veldman, 1983).
De nadruk ligt hoe ouders en kind elkaar gevoelsmatig wederzijds verstaan en bevestigen. Door het kind steeds vanuit zijn basis te benaderen, bevestig je hem in zijn eigen kunnen, in wie hij is en creëer je harmonische groei met elkaar, wat vertrouwen geeft aan eenieder.
Waar het accent op ligt in de haptonomische zwangerschaps- begeleiding is dat er in eerste instantie ruimte en rust komt voor de ouders om elkaar te ontmoeten en dat vandaaruit het eerste contact ontstaat met het ongeboren kindje. In rust en ruimte openbaart het kind zich, hij voelt zich
welkom. Hij wil erbij zijn. Dit contact begint meestal rond de 20 weken.
Ouders leren het kind al in een vroeg stadium (her)kennen en het kind leert zo ook de ouders (her)kennen. Dit contact wordt na de geboorte voortgezet en zorgt voor vertrouwen en hechting.
Het is niet alleen herkennen maar ook erkennen van het kind, het mag er zijn.
“In rust en ruimte openbaart het kind zich, hij voelt zich welkom.”
